Soms kom je een mainstream strip tegen (of liever gezegd , een strip die eruit ziet als een mainstream strip), die gewoon niet past in die dwangbuis. Ik had dat gevoel met Sowa en Savoia ‘s Marzi, eerst bij Dupuis uitgegeven als een regulier album (40-tal pagina’s , A4-formaat), later met andere kleuren en in een ander formaat tot een graphic novel omgetoverd, die de wereld zou veroveren (en een Engelse vertaling kreeg bij Vertigo). En hier is nog een: Moederkillers door Ers , Borecki (tekeningen) en Zidrou (verhaal).
Moederkillers bestaat uit twee albums die direct naar de aandacht trekken. Een heeft een bang meisje op de cover, de ander een man met een grijnzend zwart masker. Ze hebben een titel in grote, vette letters, en dat is het. Geen aparte albumtitel , geen namen van schrijver of tekenaar, niets . Alleen al deze grote zwarte vlakken met een opvallend stuk uit de tekeningen van het boek.
Het verhaal is al even opmerkelijk . Het vertelt van vijf tienermeisjes die bij elkaar op school zitten, verveeld zijn met de hele wereld en wraak willen nemen op hun boze moeders die, zoals moeders wel meer doen, hun leven allerminst een feest maken. Ze ontdekken een website, Castigo, die haar klanten belooft wraak te nemen voor elk onrecht of verkeerde behandeling die hen is aangedaan.
Al snel merken ze tot hun schrik dat de dienst wel heel erg echt is, en de straffen zij in gedachten hadden voor hun ouders zijn in feite zeer gruwelijk . De meisjes bundelen hun krachten om de mysterieuze wreker (die eruit ziet als de Zwarte Piet) te stoppen, en dat lukt hen tot op zekere hoogte ook . Stoppen staat echter niet in het adagio van Castigo, en het avontuur eindigt heel slecht .
In verhalen als deze, met een sterk concept en extreme elementen, kan het misgaan op ontelbare manieren, maar Moederkillers slaagt om ze allemaal te omzeilen. Hoewel de hoofdpersonen duidelijk types zijn (het zwarte meisje, het lezertje, het migrantenmeisje dat ook computergeek is, het gehandicapt meisje), komen ze over als herkenbare tienermeisjes, die meer zijn dan alleen maar wat kenmerken. Daarnaast bevat het verhaal genoeg bochten om je niet in één keer naar een climax te stuwen. Het ritme varieert met het onderwerp, met veel ups en downs, om uiteindelijk tot een spectactulair einde te komen. En dat einde is gewoon perfect. In dit boek past geen happy end : de dingen gaan slecht zoals voorzien was, maar het is het alleen maar passend dat dit verhaal zo eindigt.
De tekeningen van door Benoît Ers en Ludo Borecki schrijven zich helemaal in in de Frans-Belgische traditie van avonturenstrips met eerder cartooneske figuren. Toch zijn ze echt van hun tijd, met onverwachte hoeken , zeer dynamische actiescènes en, nogmaals, herkenbare karakters . En in ieder geval tekenen deze heren nu eens echte computers.
Moederkillers is verreweg de meest doordachte , meest verrassende en best uitgevoerde strip voor tieners die ik in lange tijd heb gelezen, en het verdient zeker een breder publiek. Geef dit boek aan je kinderen, en spreek erover.
Ers, Borecki en Zidrou, Moederkillers 1 – Castigo en 2 – De orde van de wezen. Dupuis, 2013. € 7,50 bij Bol.com.
